جامعه شناسان عمدتاً متوجه تبیین و تشریح چگونگی مخدوش شدن روابط اجتماعی و حالات و خصوصیات منصفانه و پرخاشگرانه¬ی فرد در قبال جامعه و ساخت اجتماعی هستند. از این رو تأکید آنان بر بیگانگی و آنومی اجتماعی است که در آن احساسات فرد نسبت به واقعیت اجتماعی سنجیده می شود. جامعه شناسان همچنین بر نقش عوامل بیرونی و واقعیات اجتماعی در بروز بیگانگی تأکید دارند و از این رو آن را مسئله ای تحمیلی در نظر می گیرند. آنچه بدیهی است اشتراک نظر کامل آنان در نقش عوامل اجتماعی و بیرونی در بروز بیگانگی است. حتی آن دسته از جامعه شناسانی که در تبیین های خود به انگیزه های فردی نیز توجه دارند. در تحلیل های خود بیشتر به انگیزه هایی که از ارزش های نظام اجتماعی سرچشمه گرفته اند تأکید می ورزند. روان شناسان از سوی دیگر بیگانگی را در سطح فردی مطالعه می کنند و عمدتاً متوجه آنومی روانی هستند. در آنومی روانی معمولاً احساسات فرد در قبال خود سنجیده می شود. از این رو از خود بیگانگی و عوامل بیگانه موضوع بحث روان شناسان است. آنان با فرض عللی روان شناختی بر بیگانگی و روابط آن بر شخصیت، مزاج یا نیروهای سرکش درونی، سرکوب های روانی و…
