بخوبی واقفیم که انسان شدن بر با سواد شدن تقدم دارد و بنا به نص صریح قرآن تزکیه و پالایش نفس از آلودگی ها، از تعلیم سواد و علم آموزی مقدم است و در مسیر زندگی باید بدانیم و بفهمیم تا معتقد شویم و باید معتقد شویم تا عمل کنیم، که عمل مظهر اعتقاد است. معلم در واقع، عملاً به کل زندگی جامعه در حال و آینده، اشراف دارد به این معنا که معلم ها مخزن معرفت نیستند بلکه هدایت گرانی ماهر و متعهد می باشد که نوجوانان را به سمت صحیح تعلیم و تربیت سوق می دهند و تا دانش آموزان نخواهند و نتوانند یاد بگیرند هیچ کس نمی تواند چیزی را به ایشان یاد دهد بلکه ما بعنوان یک معلم می توانیم به قولی شعار «خواستن – توانستن است» را در آنها زنده نگه داریم و نتیجه تلاش و یادگیری آنان، به شکل پیدایش تغییر در رفتار یا افکار یا اعمال و تبحرهای دانش آموزان در کوتاه مدت و یا بلند مدت ظاهر می شود و این امر مستلزم ایجاد ارتباط انسانی و حسی در سایه تعلیم الهی و اهداف عالیه تربیتی اسلامی است که رمز موفقیت افراد در نظام آموزشی و پرورش نیز در تقویت کرامات انسانی…
