درباره خشونت توافق عام وجود ندارد ولی تلقی نسبتاً مشترک آن است که هرگونه تهاجم فیزیکی علیه هستی انسان که با انگیزه وارد آوردن آسیب، رنج یا لطمه زدن همراه باشد. خشونت می تواند بیانی خود جوش از نوعی تنفر، اضطراب و نگرانی باشد و لزومی ندارد که در همان لحظه اوج احساسات و شور و هیجان ها تحقق یابد، زیرا خشم، ترس، نگرانی، اضطراب و … را می توان برای مدت زیادی مخفی نگه داشت. به عبارت دیگر خشونت پس از فروکش کردن احساس¬های برانگیخته شده و برای دستیابی به نوعی رضایت و انبساط خاطر هر چند موقتی و لحظه¬ای و صرفاً برای ابراز حالت های دورنی رخ می دهد. خشونت در اینجا یک شیوه نگریستن به وضعیت موجود و راهی برا ی حل و فصل معضلات است(الهام،۵۲:۱۳۸۰). در تعاریف دیگر آمده است: خشونت، هر نوع حمله ی غیرقانونی به آزادی هایی که جامعه رسماً یا ضمناً برای افراد خویش قایل است، تلقی می شود. یا می توان در تعریفی کلی تر چنین گفت: اقدام علیه جسم و جان، شرف، مال و حقوق افراد به طوری که ایجاد ترس نماید و شامل اقدامات فیزیکی شامل ضرب و جرح، قتل و اقدام معنوی مانند: تهدید و توهین به علاوه اقدامات…
