معرق کاری عبارت است از قطعه های بریده شده کاشی که نقوش مختلف را از رنگ های متفاوت تراشیده و در کنار یکدیگر قرار داده و به شکل قطعاتی بزرگ در آورده و روی دیوار و یا جاهای دیگر نصب می کنند تا زینت بخش بنا گردد. این نقوش گاهی از نقش های گره کشی و گاهی از نقشهای مختلف مانند گل و بوته سازی اسلیمی ها که هر کدام جداگانه می توانند بنایی را زینت بخشد الهام می گیرد. معرق کاری کاشی از دوره سلجوقیات یعنی در قرن ۴ هجری بسیار متداول گردید. در قرن ۸ هجری هنرمندان معرق کار به مراتب از هنرمندان عهد سلجوقی جلو افتادند. در این قرن موفق شدند اجزایی را که اشکال معرق از آنها تشکیل می یابد کوچک تر کنند و لطیف ترین و زیباترین اشکال بنایی و هندرسی را در مجموعه ای از رنگ های زیبا و برق که جز در هنر شرق خصوصاً ایرانی دیده می شود نمایش دهند. مخصوصاً ارزانی بیشتر موجب رواج بیشتر آن گردید. هنر معرق کاری در قرن های ۹ و ۱۰ هجری به روش های شرقی خود رسید. در این دوره مراکز مهم معرق سازی در شهرهای اصفهان، یزد، هرات و سمرقند ایجاد گردید. اما در…
