کمرویی را می توان به عنوان ترس از برقراری ارتباط با دیگران و احساس رنجش در حضور دیگران تعریف کرد (نریمانی، 1382). اغلب کودکان به شدت از جمع گریزانند و نمی دانند در حضور جمع چگونه باید رفتار کنند. و هیچ وقت نمی توانند از حق خود دفاع کنند. چگونه باید با این دسته از کودکان که می توان آنها را خجالتی و کم رو نامید مقابله کرد. رفتار انزواطلبی و کمرویی به عنوان یک اختلال رفتاری یکی از مشکلات کودکان و نوجوانان است. فرد کمرو هر چند که برای دیگران ناراحتی و رنجشی را ایجاد نمی کند، ولی ممکن است به سبب رنجش ناشی از احساس نارضایتی و بی کفایتی در خود یکی از ناشادترین افراد باشد. و در نتیجه پیوسته به درون خویشی پناه برده و به نوعی ناراحتی های جسمی و روحی دچار گردد. تمام مربیان و پدران و مادران باید بدانند که کمرویی یک واکنشی روانی است که با سرعت شدت می یابد و از درجه ضعیف به سمت متوسط و از متوسط به سمت شدید کشیده می شود. به هر حال این حقیقت که عده ای از کودکان منزوی به بزرگسالانی افسرده و بی کفایت از نظر اجتماعی تبدیل خواهند شد، به تنهایی دلیل کافی…
