اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه جوامع ، به عنوان یک پاسخ مناسب و سازگار تلقی می گردد. فقدان اضطراب یا اضطراب بیمار گونه ممکن است ما را با مشکلات و خطرات زیادی مواجه سازد. اضطراب در حد متعادلی و سازنده ها را وا می دارد که برای انجام امور خود به موقع و مناسب تلاش کرده بدین ترتیب زندگی خود را بادوام تر سازیم. بندرت اتفاق می افتد که درخلاق فرایند نوجوانی بحرانهای اضطرابهای مشاهده نگردند،گاهی این اضطراب به طور ناگهانی و زمانی به صورت تدریجی ظاهر می شود. گاهی فراگیر است و زمانی بالعکس بر خلال چند ساعت پایان می پذیرد. بنابراین، اضطراب به منزله بخشی از زندگی کودکان و نوجوانان، یکی از مولفه های ساختار شخصیت آنها را تشکیل می دهد و از این زاویه است که پاره ای از اضطراب های دوران کودکی و نوجوانی را می توان بهنجار تلقی کرد و تاثیر مثبت آنها را بر فرایندها تحول پذیرفت. چون این فرصت را برای افراد فراهم می آورد که مکانیزم های سازشی خود را در جهت مواجه ها منابع استرس زا و اضطراب آور گسترش دهند. بالعکس، اضطراب مرضی نیز وجود دارد که به منزله منبع شکست و سازش ها یافتگی…
